مبارزه با بیابان‌زایی: راه‌حل‌های خلاقانه فناوری کشاورزی برای افق‌های سبزتر

پارادایم جدید و امیدوارکننده ای در قرارداد بشریت با زمین در حال ظهور است. همکاری جهانی برای استقرار راه‌حل‌های مبتنی بر فناوری می‌تواند چشم‌انداز مناظر فراوان و چند منظوره را که برای همه زندگی مفید است، تحقق بخشد.

دس چیست تصدیق
عواقب
چگونه فناوری و کشاورزی می توانند با بیابان زایی مبارزه کنند
فناوری: ماهواره ها
Te تکنولوژی: حسگرها
فناوری: قابلیت اتصال
پروژه هایی که با بیابان زایی مبارزه می کنند

بیابان زایی چیست

پیشروی بی پایان زمین بایر. بیابان‌زایی به فرآیندی اطلاق می‌شود که طی آن زمین‌های مولد قبلی به دلیل ترکیبی از عوامل طبیعی و انسانی به بیابان بایر تبدیل می‌شوند. تغییرات آب و هوایی مانند خشکسالی و فعالیت های انسانی مانند جنگل زدایی، کشاورزی فشرده و چرای بیش از حد، خاک سطحی حاصلخیز را از بین می برد.

در جایی که از بین رفتن پوشش گیاهی نفوذ بارندگی را کاهش داده و کمبود رطوبت را بدتر می کند، یک حلقه بازخورد ایجاد می شود. حیات گیاهی باقیمانده در تلاش است تا جای پایی متزلزل را حفظ کند. بدون مداخله، اکوسیستم‌های زیبا به زمین‌های بایر تاریک و بدون مواد مغذی حیات‌بخش تبدیل می‌شوند.

در حال حاضر بیش از 1 میلیارد هکتار از اراضی جهان در حال تخریب است. هر سال بیش از 12 میلیون هکتار دیگر بایر می شود. بیابان زایی تغییرات آب و هوایی را از طریق انتشار کربن و متان تشدید می کند، حتی در حالی که کمبود آب، سیل، فروپاشی تنوع زیستی و درگیری های جمعی را تشدید می کند.

پیامدهای آبشاری تسریع بیابان زایی

بیابان زایی فراری باعث ایجاد بحران های آبشاری در سراسر سیستم های اکولوژیکی، سیاسی و اجتماعی-اقتصادی می شود. تغییرات آب و هوایی شتاب می‌گیرد در حالی که انعطاف‌پذیری دقیقاً زمانی کاهش می‌یابد که ظرفیت کاهش به شدت مورد نیاز است.

تخریب زمین رقابت برای منابع طبیعی ضعیف شده مانند آب را تشدید می کند، ناامنی غذایی را تشدید می کند و درگیری های جابه جایی را افزایش می دهد. تا سال 2045، تخمین زده می شود که 135 میلیون پناهنده آب و هوایی به دلیل گسترش بیابان ها مناطق قابل سکونت را در خود جای دهند.

ماشین های ترمیمی به تنهایی نمی توانند آشفتگی پیچیده ناشی از بیابان زایی را اصلاح کنند. درمان مستلزم یک تغییر اساسی به سمت حفاظت، همکاری و تفکر بلندمدت در امور مباشرت زمین است. با این حال، فناوری می تواند جوامع را برای اجرای این دگردیسی دشوار توانمند کند.

خلاصه: روش هایی که کشاورزی و فناوری می تواند با بیابان زایی مبارزه کند

اتخاذ شیوه های پایدار: تناوب زراعی، بدون خاک ورزی، زراعت جنگلی، کشاورزی ارگانیک برای بازگرداندن سلامت خاک
از فناوری‌های دقیق مانند تصویربرداری ماهواره‌ای، حسگرها، هوش مصنوعی برای بهینه‌سازی استفاده از آب/مواد مغذی استفاده کنید
پیاده سازی سیستم های حسگر رطوبت برای فعال کردن آبیاری بر اساس نیاز و کارآمد
تولید محصولات GMO مقاوم در برابر گرما/خشکسالی و در عین حال تضمین تعادل اکولوژیکی
از تکنیک های احیا کننده برای دوباره پر کردن تنوع زیستی و حاصلخیزی خاک به صورت ارگانیک استفاده کنید
خرد مدیریت زمین بومی را با علم/فناوری مدرن ترکیب کنید
ایجاد سیاست‌ها و سرمایه‌گذاری‌های حمایتی برای توسعه کشاورزی پایدار
ایجاد شبکه های همکاری جهانی برای تسریع انتقال و پذیرش فناوری

ماهواره ها: "چشم در آسمان" سلامت زمین را ردیابی می کند

ماهواره‌های رصد زمین شاخص‌های محیطی مانند ترکیب خاک، سطح رطوبت و سلامت گیاهان را در مقیاس و سرعت بی‌سابقه‌ای رصد می‌کنند. شاخص‌های پوشش گیاهی الگوهای خشکسالی را برای هدف‌یابی دقیق تحویل آب نشان می‌دهند. نقشه‌های متان منابع انتشار ناپیدا را برای مهار کردن آشکار می‌کنند. درباره اینکه نقشه برداری و تصویرسازی NDVI چیست بیشتر بخوانید.

پروژه_کنترل بیابان زایی نینگشیا چین: تصویر ماهواره ای Planet Labs

سازمان‌های دولتی مانند ناسا و ESA جریان‌های پیوسته داده‌های تجزیه و تحلیل جغرافیایی خود را به‌طور رایگان در اختیار گروه‌های حفاظتی قرار می‌دهند. در همین حال، ماهواره‌های خصوصی مانند Planet Labs فیدهای بصری HD در زمان واقعی بیشتری تولید می‌کنند. مدل‌های هوش مصنوعی این منابع متنوع را در بینش‌های زمینی کاربردی ادغام می‌کنند.

در تانزانیا، تجزیه و تحلیل ماهواره ای احیای 65000 هکتار از علفزارهای تخریب شده را راهنمایی می کند. در اتحادیه اروپا، تصاویر Sentinel-2 محصولات در حال شکوفه را برای پیش بینی افزایش عملکرد و جلوگیری از هدر رفتن مواد غذایی نظارت می کند. دارایی‌های فضایی به فراتر از مرزها، نظارت بر زمین در مقیاس سیاره‌ای را آغاز می‌کنند.

حسگرها کنترل Hyperlocal روی خاک و آب را فعال می کنند

سنسورهای رطوبت ادغام شده در دستگاه‌های آبیاری قطره‌ای با کنترل هوشمند، حجم دقیق آب را مستقیماً بدون اتلاف تبخیر یا رواناب به مناطق ریشه محصول منتقل می‌کنند. در سرتاسر خاورمیانه، بیابان‌های کثیف با استفاده از این روش آبیاری میکرو دقیق به باغ‌ها و باغ‌های سبزیجات تبدیل می‌شوند.

تصویر زیر مناطق بیابان زایی منطقه ای را نشان می دهد:

سنجش از دور در سراسر جهان استفاده از سنجش از دور برای مطالعات بیابان زایی

آرایه‌های حسگر زیرزمینی بر شیمی خاک نظارت می‌کنند و داده‌ها را به ابر منتقل می‌کنند. الگوریتم‌های هوش مصنوعی پروفایل‌های درشت مغذی‌هایی مانند نیتروژن و فسفر را بررسی می‌کنند تا ترکیب‌های بهینه کود آلی را توصیه کنند. استارت‌آپ‌های کشاورزی هندی، کیت‌های ساده‌شده آزمایش خاک را برای اجرای این کشاورزی دقیق به کشاورزان خرده‌مالک ارائه می‌کنند.

اتصال اینترنت اشیا با پیوند دادن منابع آب فرامرزی مورد مناقشه به داشبوردهای تجزیه و تحلیل ابری مشترک، همکاری غیرمتمرکز را تقویت می کند. سوئیس به کشاورزان ایتالیایی در بهینه سازی تخصیص دریاچه لوگانو کمک می کند. ایالات متحده آمریکا و مکزیک بر سر استفاده از رودخانه کلرادو با هم هماهنگ هستند.

توانمندسازی جوامع با اتصال و جایگزین

جنبش‌های حفاظتی از پایین به بالا، زمانی که توسط زیرساخت‌های ارتباطی جهانی، منابع فنی و جریان‌های درآمدی جایگزین افزایش می‌یابند، به‌طور تصاعدی تأثیر را تقویت می‌کنند. احیای محیط زیست با کاهش فقر و کاهش درگیری در هم آمیخته است.

تلفن های همراه کشاورزان بومی را با دانشمندان مرتبط می کند. اطلاعات بهداشتی از خانواده ها محافظت می کند و در عین حال امکان تداوم آموزش را فراهم می کند. شبکه های کیلووات خورشیدی مقرون به صرفه به کارآفرینی روستاها انرژی می بخشد. اهداکننده به تولید آزمایشی محصولات ثانویه مقاوم به خشکی مانند کینوا، آمارانت، سورگوم اعطا می کند.

گواهینامه های آنلاین دوره کشاورزی ارگانیک قیمت های بالاتر را در بازارهای شهری مجاز می کند. تعاونی های زنبورداری عسل های کمیاب را با استفاده از پلتفرم های تجارت الکترونیکی در خارج از کشور عرضه می کنند. ابزارهای دیجیتال امکانات را گسترش می دهند و معیشت را در حول پایداری تغییر شکل می دهند تا هم جوامع و هم اکوسیستم ها را به صورت همزیستی بهبود بخشند.

پروژه‌ها و ابتکاراتی که با بیابان‌زایی مبارزه می‌کنند

دیوار سبز بزرگ: پروژه GGW یک ابتکار جاه طلبانه و تحول آفرین است که هدف آن مبارزه با اثرات تغییرات آب و هوایی و بیابان زایی در آفریقا است. این برنامه که توسط اتحادیه آفریقا راه اندازی شد، شامل ایجاد موزاییکی از مناظر سبز و پربار در سراسر آفریقای شمالی، ساحل و شاخ آفریقا است. این پروژه به دنبال احیای 100 میلیون هکتار از زمین‌های تخریب‌شده فعلی، جداسازی 250 میلیون تن کربن و ایجاد 10 میلیون شغل سبز تا سال 2030 است. امنیت غذایی، ایجاد شغل و ایجاد انعطاف پذیری در برابر تغییرات آب و هوایی برای میلیون ها نفر. با ادغام جوامع محلی و استفاده از قدرت جمعی کشورهای شرکت کننده و سازمان های بین المللی، دیوار سبز بزرگ نمونه ای درخشان از چگونگی ترمیم محیط زیست و توسعه اقتصادی است. برای یک مرور کلی از طرح دیوار سبز بزرگ، می توانید به سند کامل سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد دسترسی داشته باشید: اینجا را بخوانید.
دگرگونی کشاورزی کویر: این پروژه به رهبری پروفسور یی ژیجیان، بر تبدیل بیابان بایر به زمین های مولد و قابل کشاورزی با استفاده از تکنیکی به نام "خاک سازی بیابان" تمرکز دارد. این روش شامل مخلوط کردن خمیر پایه آب با شن و تبدیل آن به ماده ای خاک مانند با ظرفیت نگهداری آب و کود است. در حال حاضر، این روش 1130 هکتار را به زمین قابل کشت تبدیل کرده است و عملکرد محصول را به طور قابل توجهی در چین بهبود بخشیده است. توسعه بیشتر این پروژه برای سایر مناطق خشک برنامه ریزی شده است. در مورد این پروژه بخوانید.
پروژه مشترک فائو و ژاپن: این پروژه با حمایت دولت ژاپن، با هدف مبارزه با جنگل زدایی و ترویج کشاورزی پایدار و مدیریت جنگل انجام می شود. این شامل توسعه چارچوب‌ها و ابزارهای تحلیلی برای ارزیابی اثربخشی اقدامات سیاستی در برابر جنگل‌زدایی، تقویت زنجیره‌های تامین کشاورزی مثبت در جنگل، و به اشتراک گذاری دانش از طریق دوره‌های آموزش الکترونیکی و کارگاه‌های مشاوره منطقه‌ای است. این پروژه بر چارچوب‌های سیاست، ابزارهای تحلیلی و ابزاری برای زنجیره‌های تامین بدون جنگل‌زدایی تاکید دارد.. در مورد این پروژه بخوانید.
اقدام علیه بیابان زایی: این ابتکار بخشی از برنامه بازسازی دیوار سبز بزرگ آفریقا است که بر بازسازی در مقیاس بزرگ برای کشاورزی در مقیاس کوچک در سراسر آفریقای شمالی، ساحل و آفریقای جنوبی تمرکز دارد. این کشور به کشورهایی مانند بورکینافاسو، اریتره، اتیوپی، گامبیا، مالی، موریتانی، نیجر، نیجریه، سنگال و سودان در مدیریت پایدار و احیای جنگل‌ها و مراتع خشک‌شان کمک می‌کند. اجزای کلیدی شامل احیای زمین، محصولات جنگلی غیر چوبی، توسعه ظرفیت، نظارت و ارزیابی، به اشتراک گذاری اطلاعات و همکاری جنوب-جنوب است.. در مورد پروژه بیشتر مطالعه کنید.
پروژه جونکائو: این پروژه که بخشی از ابتکار صندوق اعتماد صلح و توسعه چین و سازمان ملل است، از فناوری نوآورانه برای مبارزه با بیابان زایی، توسعه سوخت های زیستی و بهبود شرایط بهداشتی استفاده می کند. این پروژه نمونه خوبی از همکاری جنوب و جنوب است و توسط کشورهایی مانند آفریقای جنوبی پذیرفته شده است. در مورد این پروژه بخوانید.
نوآوری در کشاورزی بیابانی و دیم توسط فائو: این ابتکار شامل فن آوری ها و شیوه های مختلف برای احیای زمین های تخریب شده و رشد مواد غذایی در بیابان است. این دیوار سبز بزرگ برای صحرا و ابتکار ساحل را در بر می گیرد که یک تلاش مشترک شامل بیش از 20 کشور آفریقایی است. همچنین شامل برنامه بازسازی طبیعی تحت مدیریت کشاورز (FMNR) و پروژه جنگل صحرا است که از منابع طبیعی مانند آب شور و خورشید برای تولید غذا در آب و هوای خشک استفاده می کند.. ادامه مطلب.