Elektro Kültür Tarımı: Artan Verim ve Sürdürülebilirlik için Devrimci Bir Yöntem mi?

Elektrokültür çiftçiliğini daha önce birçok kez duydum ve bugün bunun hakkında biraz araştırma yaptım! Vay… ne yolculuk!

Elektrokültür tarımı, tarım ilacı, gübre ve gübre ihtiyacını azaltırken mahsul verimini artırmak için dünyanın doğal enerjisinden yararlanan sürdürülebilir bir tarım yöntemidir. Bu eski teknik, etkileyici sonuçları ve çevre dostu yaklaşımı nedeniyle son yıllarda çiftçiler arasında popülerlik kazanıyor.

Elektro kültür çiftçiliği nedir?
Elektro kültür ve çiftçiliğin tarihi
O nasıl çalışır?
Seçmen Kültürü Tarımının Avantajları
Bu yöntem gerçek mi, bilimsel çalışmalar var mı?

Elektro kültür çiftçiliği nedir?

Elektrokültür tarımı, bitki büyümesini ve verimini desteklemek için atmosferde bulunan chi, prana, yaşam gücü veya eter olarak bilinen enerjiyi kullanma uygulamasıdır. Bu teknik ilk olarak 1749'da Abbe Nollett tarafından, ardından 1920'lerde Justin Christofleau tarafından ve 1940'larda Viktor Schauberger tarafından sunuldu.

Çiftçiler elektrokültür kullanarak kimyasal ve gübre kullanımını azaltabilir ve ürün verimini artırabilir. Atmosferik antenler ahşap, bakır, çinko ve pirinç gibi malzemelerden oluşturulabilir ve verimi artırmak, sulamayı azaltmak, don ve aşırı sıcaklıkla mücadele etmek, haşereleri azaltmak ve toprağın manyetizmasını artırmak için kullanılabilir. Uzun vadede besinler.

• Bakır (çok kullanılan organik tarımBitkilerin büyümesi için gerekli olan), elektrokültürde rol oynayabilir.
• Bakır, çeşitli enzim süreçlerinde rol oynar ve diğer şeylerin yanı sıra klorofil oluşumunun anahtarıdır.
• Bakır tel, dünyanın enerjisini kullanan ve bitkilerin manyetizmasını ve özsuyunu artıran, daha güçlü bitkilere, toprak için daha fazla neme ve haşere istilasının azalmasına yol açan atmosferik antenler oluşturmak için kullanılabilir.

Elektro Kültür Tarımının Tarihçesi

Birinci ve İkinci Dünya Savaşları arasında, İngiliz hükümeti elektrik santrallerinin olanakları hakkında gizli araştırmalar yürüttü. Bu, yeni bir bilimin veya bazılarının deyimiyle Elektrokültür denilen sözde bilimin başlangıcıydı. Şüpheyle karşılansa da, elektriğin santraller üzerindeki etkileriyle ilgili araştırma ve yayınlar, Kanalın her iki yakasında da devam etti.

1770'lerin sonlarında, Fransız Bernard-Germain-Étienne de La Ville-sur-Illon, elektrik sıvısı emdirilmiş suyla bitkileri sulayan deneylere başladı. 1781'de, bitkilerin elektrik verildiğinde daha hızlı ve daha güçlü büyüdüğüne dair bulgularını bildiren Elektrik Üzerine Bir Deneme yayınladı. Abbé Pierre Berthelon'un da aralarında bulunduğu diğer Fransız deneyciler de bitkileri elektrikli suyla suladılar ve 1841'de Alexander Bain “Toprak pilini” modern bir batarya ile aynı prensipte çalışan.

Atmosferik Elektrik ve Ekin Verimini Arttırma

1844'te İskoç toprak sahibi Robert Forster, arpa mahsulünü önemli ölçüde artırmak için atmosferik elektrik kullandı. Ayrıntılar Mart 1845'te The British Cultivator'da bildirildi ve John Joseph Mechi'nin yazdığı Tarımsal İyileştirme Mektupları, Forster'ın hâlâ “en seçkin elektrikçilerimizden Elektro-Kültürel gerçekleri toplamakta yorulmak bilmez bir şekilde çalıştığını ekledi. Helsinki Üniversitesi'nden Profesör Karl Selim Lemström de 1880'lerde atmosferik elektrikle deneyler yaptı ve 1904'te, tedavi altına alınan her tür bitkinin hasadında bir artış olduğuna dair ayrıntılı bulgular sunan Electricity in Agriculture and Hortikültür'de bulgularını yayınladı.

İngiliz Elektrokültür Komitesi

1918'de bir grup İngiliz bilim adamı, elektriğin verimi artırmadaki etkinliğini test etmek için deneyler düzenledi. Sonuçları, elektro-kültürel etkinin gerçek olduğunu ve önemli kazanımlar vaat ettiğini gösterdi. Bununla birlikte, denemeleri birkaç yıl süren kötü hava koşullarından zarar gördü ve son derece düzensiz ve kontrol edilmesi zor olan saksılarda bitkileri kullanmak zorunda kaldılar. 1930'larda İngiliz Elektrokültür Komitesi tasfiye edildiğinde elektrokültüre olan ilgi azaldı ve çalışmaya devam etmenin çok az avantajı olduğu sonucuna vardı.

Buna rağmen, Fransa'da mühendis ve mucit Justin Christofleau “elektro-manyetik terro-göksel” elektrikli sebze bahçesinde güç ve ticari üretime giren birkaç cihazın patentini aldı. 1939'da savaş patlak verene ve fabrika kapatılana kadar 150.000'den fazlası satıldı.

2006 yılına kadar, Imperial College'dan bir bitki biyoteknoloji uzmanı olan Andrew Goldsworthy, bu reaksiyona gerçekte neyin neden olduğuna dair en olası açıklama gibi görünen şeyi öne sürdü. Elektro-kültürel deneylerde görülen şeyin, bir bitkinin fırtınaya karşı doğal tepkisi olduğunu gösterdi. Gök gürültülü fırtınalar bir elektrik yükü taşır ve bitkiler bir şekilde bunu şiddetli yağmurun yakın olduğunun bir işareti olarak okumayı öğrendiler. Yükü aldığında, bir bitki genleri harekete geçirir ve metabolizmasını hızlandırır, köklerin suyu emme oranını artırır ve büyümeyi teşvik eder.

Elektrokültür Tarımı Nasıl Çalışır?

Ahşap, bakır, çinko ve pirinç gibi malzemelerden yapılmış atmosferik antenler, bir eter anteni oluşturmak için toprağa yerleştirilir. Bu anten, her yerde bulunan frekansları alır ve bitkinin kanı olan manyetizmayı ve özü artırmaya yardımcı olur. Anten, yağmur, rüzgar ve sıcaklık dalgalanmaları gibi bir dizi titreşim ve frekans yoluyla dünyanın enerjisini toplar. Bu antenler daha güçlü bitkilere, toprak için daha fazla neme ve haşere istilasının azalmasına yol açar.

Ayrıca bakır/pirinç/bronz aletlerin demirden yapılanlara göre toprağa daha faydalı olduğu görülmüştür. Bakır aletler, yüksek kaliteli toprak sağlar, kullanıldıklarında daha az iş gerektirir ve toprağın manyetizmasını değiştirmez. Buna karşılık demir aletler toprağın manyetizmasını azaltmakta, çiftçilerin daha çok çalışmasına neden olmakta ve kuraklık benzeri durumlara neden olabilmektedir.

Elektro Kültür Tarımın Avantajları

Elektrokültür tarımı, çiftçilere ve çevreye aşağıdakiler dahil sayısız fayda sağlar:

• Kimyasal ve gübre kullanılmadan artan mahsul verimi
• Daha az sulama ihtiyacı
• Donma ve aşırı sıcaklıkla mücadele
• Azaltılmış haşere istilası
• Uzun vadede daha fazla besine yol açan toprağın artan manyetizması
• Sürdürülebilir ve çevre dostu tarım uygulamaları
• Ağır makinelere olan ihtiyacın azalması, maliyet tasarrufuna ve emisyonların azalmasına yol açar

Elektrokültür Tarımına Başlarken

Elektrokültür tarımına başlamak için çiftçiler ahşap, bakır, çinko ve pirinç gibi malzemelerden atmosferik antenler oluşturabilirler. Anten ne kadar uzun olursa, bitkiler o kadar büyür. Çiftçiler ayrıca ekinleri ve toprakları için neyin en iyi olduğunu bulmak üzere farklı tasarım ve malzemeleri deneyebilirler.

Ek olarak, toprak kalitesini iyileştirmek ve ağır makinelere olan ihtiyacı azaltmak için tarımda bakır/pirinç/bronz aletler önerilir.

Bilimsel araştırma var mı, elektro kültür çiftçiliği gerçek mi?

Elektrokültür, bitki büyümesini teşvik etmek için tarımda veya bahçecilikte elektrik kullanma uygulamasıdır. Ekin verimini artırmak için elektrik kullanma fikri bir süredir ortalıkta dolaşırken, titiz bilimsel araştırmaların olmaması nedeniyle şüpheyle karşılandı. Ancak son zamanlarda Çin'de bir araştırma ekibi Nature Food dergisinde bir makale yayınladı, elektrokültürün gerçekten de tarımsal verimi artırabileceğini iddia ediyor.

Araştırmacılar yaptıkları çalışmada, bir serada aynı örnek baklalardan iki parsel bezelye yetiştirdiler. Parsellerden birindeki bitkiler elektrik alanında yetiştirilirken, diğer parsel kontrol grubu olarak görev yaptı. Araştırmacılar, elektrik alanında yetişen bitkilerin, kontrol grubundakilere göre yaklaşık beşte bir daha fazla ürün ürettiklerini buldular. Özellikle elektrik alanı, rüzgar ve yağmurdan toplanan enerjiyle çalışan bir triboelektrik nanojeneratör kullanılarak yerinde üretildi. Araştırmacılar, bu düşük maliyetli tekniğin, artan dünya nüfusu için gıda arzını artırmak için hemen kullanılabileceğini öne sürüyorlar.

Araştırmacılar, mahsul üretimini artırmak için rüzgar ve yağmur enerjisini kullanan bir sistem geliştirdiler. Tüm hava koşullarına uygun triboelektrik nanojeneratör (AW-TENG), bitki büyümesini optimize etmek için çeşitli tarımsal sensörleri çalıştırırken, bezelye tohumu çimlenme hızını 26.3% ve bezelye verimini 17.9% artırabilir. Sistem çevre dostu ve sürdürülebilirdir ve sürdürülebilir bir ekonominin gelişimine katkıda bulunabilir.

Eleştirmenler: Yöntem ve Yaklaşım

Bu çalışmanın sonuçları ümit verici olsa da, eleştirmenler araştırmanın çift-kör bir yaklaşımdan yoksun olduğuna ve bu nedenle diğer faktörlerden etkilenmiş olabileceğine dikkat çekti. Bununla birlikte, elektrokültür fikri ilgi çekicidir ve daha fazla araştırma, potansiyel faydalarına daha fazla ışık tutabilir.

Elektrokültürün nasıl çalıştığına dair olası bir açıklama, elektrik stimülasyonunun tohum çimlenmesini ve fide büyümesini artırabilmesidir. Çalışmalar, optimal yoğunluktaki elektrik uyarımının sürgünlerin ve köklerin uzunluğunu ve ayrıca fidelerin taze ağırlığını artırabildiğini göstermiştir.

Elektrokültürün biraz hippi olduğunu düşünenler, ley hatları, piramitler ve kristallerle müttefik yeni çağ sözde bilimi olduğunu düşünenler ve olasılıklara tutkuyla inananlar var. Bazı çalışmalar umut verici sonuçlar gösterirken, diğerleri elektrikli ve elektriksiz tesisler arasında önemli bir fark göstermedi. Bilimsel topluluk, Elektrokültürün meşru bir bilim mi yoksa sadece bir sahte bilim mi olduğu konusunda bölünmüş durumda.

Elektrokültür fikri henüz emekleme aşamasındayken, tarımsal verimi artırma ve artan dünya nüfusunu beslemeye yardımcı olma konusunda umut vaat ediyor. Daha fazla araştırma ile elektrokültür, çiftçinin araç setinde değerli bir araç haline gelebilir.

Çözüm

Elektrokültür tarımı, çiftçilere ve çevreye sayısız fayda sağlayan sürdürülebilir ve çevre dostu bir tarım yöntemidir. Çiftçiler, dünyanın doğal enerjisinden yararlanarak mahsul verimini artırırken kimyasal ve gübre kullanımını azaltabilir. Atmosferik antenlerin ve bakır/pirinç/bronz aletlerin kullanımı daha güçlü bitkilere, toprak için daha fazla neme ve haşere istilasının azalmasına yol açabilir. Çiftçilerin bu eski tekniği benimseme ve tarımın geleceğinde devrim yaratma zamanı.

SSS

1. Elektrokültür meşru bir bilim midir?
   Elektrokültür, bilim camiasında tartışmalı bir konudur; bazı araştırmacılar bunu bir sahte bilim olarak düşünürken, diğerleri pratik uygulamalarında potansiyel görmektedir. Bazı çalışmalar umut verici sonuçlar gösterirken, diğerleri elektrikli ve elektriksiz tesisler arasında önemli bir fark göstermedi. Etkinliğini ve geleneksel tarım yöntemlerine uygulanabilir bir alternatif olup olmadığını belirlemek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

2. Elektrokültür nasıl çalışır?
   Elektrokültür, bitki büyümesini artırmak için elektrik kullanır. Nasıl çalıştığının arkasındaki kesin mekanizmalar tam olarak anlaşılamamıştır, ancak bazı araştırmacılar bitkilerin havadaki elektrik yüklerini algılayabildiğine ve metabolik hızlarını artırarak ve daha fazla su ve besin emerek yanıt verdiğine inanmaktadır.

3. Elektro kültür çiftçiliğinin potansiyel faydaları nelerdir?
   Elektrokültürün potansiyel faydaları çok fazladır. Mahsul verimini artırmak ve tarımda zararlı kimyasallara olan ihtiyacı azaltmak için kullanılabilir ve çiftçiliğe daha sürdürülebilir ve çevre dostu bir yaklaşım yaratabilir. Ayrıca, tarımın karbon ayak izini azaltmaya ve iklim değişikliğinin etkilerini hafifletmeye yardımcı olabilir.

4. Elektrokültür çevre dostu mudur?
   Elektrokültür çevre dostu olma potansiyeline sahiptir. Kimyasal gübre ve böcek ilaçlarına olan ihtiyacı azaltarak, tarıma daha sürdürülebilir ve çevre dostu bir yaklaşım oluşturmaya yardımcı olabilir. Bununla birlikte, toprak sağlığı ve bitki büyümesi üzerindeki uzun vadeli etkilerini belirlemek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

5. Elektrokültürün etkinliğini destekleyen herhangi bir kanıt var mı?
   Bazı çalışmalar umut verici sonuçlar gösterirken, diğerleri elektrikli ve elektriksiz tesisler arasında önemli bir fark göstermedi. Bilimsel topluluk, Elektrokültürün meşru bir bilim mi yoksa sadece bir sahte bilim mi olduğu konusunda bölünmüş durumda. Etkinliğini ve geleneksel tarım yöntemlerine uygulanabilir bir alternatif olup olmadığını belirlemek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.